براستي ،شما همچون ترازويي ميان اندوه و شادي خود آويخته ايد. . . فقط آنگاه که خالي هستيد در يک ترازو آرام مي مانيد.
اينكه باد در موهاي سياهت جاريست،حس اين هوا برايم كافيست
اينكه انگار صورتت پر از خوشحاليست،عكس اين خنده ها برايم كافيست
اينكه آنجا قدم مي زني در هوايي كه بارانيست،لمس اين اشكها برايم كافيست