مهندس «لویی رنو Louis Renault » از نوابغ صنعت فرانسه و سازنده اتومبیلهای رنو 24 اکتبر سال 1944 در زندان از فرط اندوه درگذشت. نگاهی کوتاه به زندگی و کارهای او ممکن است آموزنده باشد.
    لویی رنو آخرین پسر یک کارخانه دار فرانسوی بود که در صنعت نساجی فعالیت داشت و دارای پنج پسر بود. لویی در سال 1877 به دنیا آمده بود و به دلیل استعداد زیاد در 20 سالگی در رشته مهندسی ماشین از دانشگاه فارغ التحصیل شده بود. وی به جای اشتغال در کارخانه پدرش، آزمایشگاه دانشکده فنی را ترک نگفت و در سال 1898 (در 21 سالگی) موفق به ساختن اتومبیلی شد که بر خلاف اتومبیلهای دیگر که تا آن زمان در آلمان و آمریکا ساخته شده بود دارای سه دنده جلو و یک دنده عقب بود و لذا می توانست سرعت های متفاوت داشته باشد و با دنده یک از تپه بالا برود. نام این اتومبیل را «رنو» گذارد و با کمک دو برادر دیگرش که یکی از آنان کار بازاریابی و دیگری نمایش رانندگی و بعدا شرکت در مسایقه اتومبیلرانی را بر عهده گرفته بود کمپانی رنو (Renault freres) را تاسیس کرد و ظرف شش ماه 12 اتومبیل فروخت. مهندس لویی به کار تکمیل اتومبیل خود که مکانیسمی جدا از اتومبیلهای سایر کشور ها داشت ادامه داد و ضمن آن موفق به ساختن ترمز درام، کمک فنر هیدرولیک، موتور «توربو»، کاربراتور انژکتوری و ... شد. بعدا برادرش مارسل در جریان مسابقه اتومبیل که می کوشید در آن برتری رنو را نشان دهد تصادف کرد و کشته شد.
     مهندس رنو در جریان جنگ جهانی اول برای وطن خود، تانک «اف. تی ـ 17» را ساخت که بهتر از تانکهای انگلیسی بود و مدال لژیون دنور گرفت. در فاصله دو جنگ، کارخانه رنو بیش از صنایع دیگر فرانسه برای این کشور ارز تولید کرد. پس از آغاز جنگ جهانی دوم و اشغال نظامی فرانسه توسط آلمان، کارخانه رنو همانند سایر کارخانه های فرانسه به تصرف آلمان درآمد ولی مهدنس رنو حاضر به ترک کارخانه خود و سپردن مدیریت آن به یک آلمانی نشد و در مدیریت باقی ماند ولی محصول کارخانه متعلق به آلمان بود.
     در سال 1944 پس از این که نیروهای آلمان از فرانسه عقب رانده شدند، مهندس رنو از سوی سازمان مقاومت (فرانسویانی که در جریان جنگ، با نیروهای هیتلر مبارزه می کردند) به اتهام همکاری با دشمن دستگیر و زندانی شد. وی در نخستین بازجویی که توسط یکی از اعضای سازمان مقاومت (نه قاضی) بعمل آمد گفت که عشق او به اتومبیل سازی، کارخانه را به وجود آورد که با تارهای وجودش آن را ساخته بود و لذا قادر به ترک آن نبود و خیانتی صورت نگرفته بود. اگر او هم رفته بود باز کارخانه برای آلمان کار می کرد که به خرج بازجو نرفت و طبق برخی گزارش ها، بازجو به وی اهانت کرد که پس از بازگشت به زندان، از فرط اندوه جان سپرد زیرا که انتظار نداشت یک هموطن استدلال او را درک نکند. مهندس رنو فوت شد، ولی کارخانه او باقی مانده و به کار ادامه می دهد.

 نوشته شده توسط مجید کمالو در شنبه 90/3/21 و ساعت 9:51 صبح | نظرات دیگران()