به کسی عزیز برخوردم که می گفت ارزش سیاهه به این است که نتوانی به آن آتش بزنی هر چند نیک می دانیم که در مقام درک کردن حرف باد هواست با کلمه چیزی محکم می شود ثابت می شود از حرکت باز می ایستد حکمی صادر می گردد استدلال درست می کنی و قیدو بند ها می سازی شاید با نگاهی زیرکانه متوجه شوی در واقع با کلمه حقیقت را به اندازه فهم خودت کوچک می کنی برای اینکه ذهن تشنه ات را قانع کنی و از موقعیت درک مفاهیم بیرون بیایی و به زندگی روز مره بپردازی درست مثل کد دادن به چیزی . اما می توانستی حرکت در سطح و عمق را بیاموزی رشته های پیوندت انعطاف پذیرتر بود تا بدون فوت وقت در همه جا باشی تا در آرامش همه چیز را به خاطر داشته باشی و قاعده فراموشی رانیز نیک بیاموزی کلمه ها را می سازیم برای توصیف فضای پیوندگاه ؛ تا همدیگر را در آن فضا قرار دهیم اما گاهی کلمه ها نیز با آن همه ابهت ارزش چندانی برای پیوندگاه ندارند.و در خور نیستند.

 نوشته شده توسط مجید کمالو در سه شنبه 90/3/17 و ساعت 7:51 صبح | نظرات دیگران()