باز دیوانه شدم من ای طبیب
باز سودایی شدم من ای حبیب
آنچنان دیوانگی بگسسته بند
که همه دیوانگان پندم دهند

غیرآن زنجیر زلف دلبرم
گر دو صد زنجیر آری بگسلم

به تیغم گر زنی دستت نگیرم
وگر تیرم زنی منت پذیرم
کمان ابروی ما را کو مزن تیر
که پیش چشم بیمارت بمیرم
چشمی که نظر نگه ندارد
بس فتنه که بر سردل آرد
آهوی کمند زلف خوبان
خود را به هلاک می سپارد

به دو زلف یار دادم دل بیقرار خود را
چه کنم سیاه کردم همه روزگار خود را
شبی ار بدستم افتد سر زلف یار
همه مو به مو شمارم غم بیشمار خود را

 نوشته شده توسط مجید کمالو در دوشنبه 90/9/21 و ساعت 8:24 صبح | نظرات دیگران()