بر خاک ریختیم!  

 جان من و تو تشنه پیوند مهر بود؛  

             دردا که جان تشنه خود را گداختیم ! 

 
بس دردناک بود جدایی میان ما ؛
 

         از هم جدا شدیم و بدین درد ساختیم .  

              دیدار ما که آن همه شوق و امید داشت ؛ 

                         اینک نگاه کن که سراسر ملال گشت . 

       و آن عشق نازنین که میان من و تو بود ؛ 
 

                 دردا که چون جوانی ما پایمال گشت ! 

        با آن همه نیاز که من داشتم به تو ؛
 

                                پرهیز عاشقانه من ناگزیر بود . 

        من بارها به سوی تو بازآمدم ؛ ولی
 

                                                  هر بار دیر بود  !

         اینک من و تو ایم دو تنهای بی نصیب ؛ 

                       هر یک جدا گرفته ره سرنوشت خویش .
 

    سرگشته در کشاکش طوفان روزگار ؛
 

                    گم کرده همچو آدم و حوا بهشت خویش !